«Назіральныя глядзяць не на адзенне, а на абутак». Як чаравікі выдаюць сакрэты сваіх гаспадароў
Уладзімір Нікіфараў
27 ліпеня, Мінск . У працоўнай кніжцы Уладзіміра Нікіфарава толькі адзін запіс — Мінскі дзяржаўны каледж тэхналогіі і дызайну лёгкай прамысловасці. У свае 77 гадоў ён па-ранейшаму добраахвотна ў выкладчыцкім страі і запэўнівае: пакуль будзе дыхаць, будзе працаваць.
Вось ужо больш за паўстагоддзя ён рыхтуе спецыялістаў, якія ў нас у краіне на вагу золата. У тым, што нашы абутковыя брэнды вядомы не толькі ў рэспубліцы, але і далёка за яе межамі, ёсць і яго заслуга. Ён упэўнены, што ў прафесіі абутніка для разумення тэхналагічнага працэсу ведаў толькі тэорыі мала. Многае спасцігаецца праз рукі. «Тэхналогія, фасоны, канструкцыі абутку пастаянна мяняюцца. Гэта значыць, што даводзіцца асвойваць новыя алгарытмы работы і аперацыі», — тлумачыць настаўнік.
«Знаходзіцца побач з моладдзю, адчуваць іх энергетыку — гэта вялікая радасць. Вядома, ва ўсіх вучняў розныя характары і адносіны да жыцця, таму не заўсёды ўдаецца адразу знайсці кантакт. Але рана ці позна гэта атрымліваецца зрабіць. Галоўнае — заслужыць іх давер і весці дыялог як роўныя, без зняваг і скандалаў», — лічыць Уладзімір Нікіфараў.
Ён гаворыць з маладымі на іх мове. Ноўтбук даўно пасяліўся ў яго доме, а профілі ёсць адразу ў некалькіх папулярных сацсетках. «Хачу разумець, чым дыхаюць мае выхаванцы, мы ж з дзецьмі не толькі пра вучобу размаўляем, але і пра такія важныя тэмы, як стварэнне сям’і, адносіны паміж юнакамі і дзяўчатамі, разнастайныя плыні і субкультуры. Часам бачу, як моцна яны залежаць ад інтэрнэт-меркавання. Начытаюцца аб чужых подзвігах, а потым спрабуюць іх на сябе прымяраць, таму што з-за ўзросту працаваць з інфармацыяй, якая паступае, сістэматызаваць яе і думаць крытычна ўмеюць не заўсёды. Стараюся дапамагчы ўбачыць сітуацыю ўжо з вышыні пражытых гадоў. Але заўсёды раблю гэта неназойліва, тактычна, не пераходзячы межы іх асабістай прасторы», — тлумачыць педагог.
Уладзімір Нікіфараў — чарговы герой праекта «Беларусы ў кадры». Разам з ім мы разважаем, чаму прафесію трэба выбіраць як жонку — раз і назаўсёды, а таксама аб тым, што пра чалавека можа расказаць яго абутак.
Кожны тыдзень у газеце «7 дней» і на сайце БЕЛТА мы глядзім на свет вачамі простых беларусаў, якія шчыра любяць сваю справу, сям’ю і краіну. Усе нашы героі ўнікальныя, але іх аб’ядноўвае адно — адданасць сабе і зямлі, дзе яны жывуць.
Праект створаны за кошт сродкаў мэтавага збору на вытворчасць нацыянальнага кантэнту.
Фота Таццяны Матусевіч
